TREKKING TIL MARDI HIGHCAMP okt.2017

No skal eg ta dåke med på ei utruleg reise i Himalaya, Mardi-trek, som fører oss fram til foten av det heilage fjellet Machhapuchhere/Fishtail i Anapurna. Denne supre gjengen, som skal vere saman i tre veker, er humørfylt, fleksibel, trofast, gøyal, elskar Nepal, og me trivast i kvarander sitt selskap.

Fyrste dagen sat me på flyplassen i 8 timar og venta på at flyet vårt skulle gå. Det viste seg at det var for mykje skodde i fjellheimen og flya blei kansellert. Me hadde planlagt eit år at me skulle til Lukla i Everest området, men då det ikkje var muleg, bestemte me fort å reise til Pokhara i staden for, å gå Mardi-trek! Nye billettar blei bestilt, Alpin Explore Nepal er vår beste anbefaling når det gjeld trekking og dei ordna med ny tur på eit øyeblikk. Neste dag var me klar for fly til Pokhara og turen kunne endeleg starte.

Å vakne til ein slik dag, er magisk. Me kom fram i skumringa, fekk seng i eit herleg gjestehus og hadde frukost i lysthuset neste morgon.

Her kunne me site og sjå eggen me skulle fylgje for å kome til Highcamp. Når ein er på trekking, bur ein på gjestehus, får god servering, treffer folk frå heile verden og dag og tid blir uinteressant. Du berre er, går sakte i timavis kvar dag, stoppar når du er svolten og søv når du er trøytt. Eit enkelt og godt liv. Du har med bærarar for bagasjen og har sjølv ein dagstur sekk med.

Me skal gå frå 1900 m.o.h. til 4500 og må ta tida til hjelp for ikkje å få høgdsjuke. Me skal gå to dagar gjennom jungel for å kome over tregrensa. 

Vegane oppover er gode stigar, trapper eller sti. Det går oppover heile dagen og me brukar stavar for å avlaste gamle kne og hofter.

Når det lir utpå dagen kjem vi til Daurali, som tyder eit pass mellom to høgder. Her er hjarterom og husrom, me får ginger tea, garlic Soup og Dahl baht. Mat som førebyggjer høgdesjuke. 

På ettermiddagane kjem det skodde og eit lett skylag, men du verden for klare vakre morgonar. Me brukar den tidlege kvelden til lesing og kortspel og drøs med kvarandre og folk me møter, som skal ha same turen som oss.

Anapurna, som er over 7000 m ser me kvar dag og det er eit mektig fjell. I kvar landsby og med jamne mellomrom i stigen er det murt kvilestadar, der me kan ha gode pausar, ete sjokolade og drikke vatn. Bærarane våre er unge og sterke og bærer ca 20 kg kvar.

Dette er trollskog! Her er eit mangfoldig plante og dyreliv, idyllisk, stille og rolig, ja det blei ein meditativ tur i to dagar. Dvs det var ein del blodiglar ute og venta på kristenmansblod, så me fekk oss nokre overraskelsar under vegs. I det fjerne skimta me fjella.

Ein av dei vakre morgonane, då sola stod opp og Fishtail på 6993 m låg etterkvart bada i solskin. Me stod tidleg opp kvar dag, drakk te, åt havregraut, før me pakka og drog vidare.

Det var kjøleg om morgonen, men på dag tid var det te skjorte vær og deileg temperatur.

Når me såg oss tilbake var det sju blåner og utruleg utsikt ned over i dalen. Sola stod opp i 6 tida og det skumra att i 18 tida på kvelden. Me la oss i 20-21 tida kvar kveld. 

Det er enkel standard jo høgare du kjem opp i fjellheimen, men kva gjer vel det? Me har utstyr til å tåle det meste og kontrastane er med på å gjere opplevinga av Nepal mykje sterkare.

Siste dagen sov me på highcamp, som ligg på ei hylle, med utsikt i alle retningar. Me tok dagstur til upperpoint og Bjarne Geir og Lisbeth rakk heilt til Mardi Basecamp. 

På den fyrste toppen me kom til etter frukost, var eit lite te-hus. Der koka kokken vår ei garlic suppe og me fekk servert deileg te, før me gjekk vidare. Denne dagen starta me å gå 05.30, med lommelykter og hue på hovudet.

Framfor oss, ser me brinken me skal gå på for å kome til foten av Mardi og Fishtail.

Himmelen er blå, det er sterke fargar i fjellet og litt av månen lyser over fjella.

Kokken, guiden og bærarane er med og det er god stemning. Guiden lærte viktige norske gloser; "fytti katta så bra!" "Guri malla så god stemning!" "Herlighet så godt"

Terrenget er godt og lett å gå i, tynnare luft enn nede i dalen, men me går sakte og har god tid til å puste, noko som er avgjerande for å klare det.

Når me kjem så høgt møter me jackoksane som beiter. Det er store dyr, som blir bruka til trekk, dei mjølkar dei og lagar gode ostar.

Så nærmar me oss. Til venstre i bildet er ein djup dal som går inn til Anapurna basecamp, der me var i 2010. 

Før det siste stykke fram til upper view point er det ein liten varde, den ligg på ei hylle og det er temmeleg bratt ned på alle kantar...

AH! Me klarte det!

Det er ein god følelse å kome så langt og så høgt!

Då vender me ryggen til og går ned att, det er tidleg dag enno og me får mykje ut av dagen når me står opp tidleg. 

Me er nede i lavlandet og hadde ei nydeleg overnatting på hotell i Sidhing. Hotellet låg på ein høgde med flott utsikt. Fjella var nærme men likevel langt i frå...

To dagar vandra me gjennom risåkrane og landsbyane i dalsida. No står risen moden for hausting og det er berre vakkert.

I dette området av Nepal er det mange bekkar og elvar og me kryssar over på "suspention bridges". Dei er kraftige og støe, men enkelte bruer bør skiftast ut. Me gjekk på nokre som matrialen haldt på å dette i elva...Det blei av og til Helse-miljø- og flaks, istdenfor helse-miljø-sikkerhet...

Av og til er det vanskeleg å sette ord på alt det vakre og fine...

Siste døgnet på turen sov me i Home-stay. Her var det eit reint og ryddig kjøkken. Dei slakta høna til middag og me fekk eit utruleg døgn i denne gamle pitoreske landsbyen som heiter Lewang.

Før me reiste fekk me tika( velsigning) og blomsterkransar. Kvelden før var mange av landsby buarane invitert på kulturkveld i tunet og me dansa og sang til seine kvelden.

Jack Arild, Lisbeth, Vigbjørg og Bjarne Geir; tusen takk for ein uforgløymande tur!!!

Etter eit døgn i Kathmandu reiste me til Chitwan nasjonalpark for å dele opplevinga med å vere på safari. Me budde på ein nydeleg resort og fekk oss ein elefant-safari fyrste kvelden. Me såg 5 nashorn og det var stemningsfult i solnedgangen.

Fleire nashorn forsvant frå parken pga den store flaumen i sommar, men dei er begynt å kome tilbake, så me var heldige!

Det høyrer med å leike litt og Vigbjørg, Lisbeth og Bjarne Geir bada med elefantane.

Andre dagen var me på jeep safari og kom over ferske spor av tiger...

Etter frukost, som var servert ved elvebredden, reiste me tilbake til resorten, mette av inntrykk. Hjortedyr, apekattar, neshorn, krokodillar og fargerike fuglar var det me opplevde desse døgna i jungelen. Ellers fekk me markert ordentleg med god mat og drikke at mennene våre fyller 60 år i år.

ANBEFALER TUR TIL NEPAL

STORE HØGDEPUNKT SIDAN SIST

Av ulike grunnar var det ekstremt deileg å reise heim på sommarferie i år. Lengten etter barn, barnebarn, familie og venner var stor og me fekk nokre intense veker heime. Når ein er heime for nokre korte veker, går ein i frå høgdepunkt til høgdepunkt og ein blir veldig takksam for det ein har heime og dei ein savnar gjenno året.

Talleiv, Kristiane og Lyzander hadde det bra, og i sommar var det spesielt hektisk for dei med 9 stk kvalpar. Kvalpane blei etterkvart veldig aktive, men me fekk likevel vere saman to helgar i ferien. 

Marte og Tore var me på tur til Saupstøyl. Det var utruleg å sjå korleis Siv og Per Helge hadde fått til sæterdrifta i år. Me fekk kjøttsuppe og ovnsbakte rundstykke med heimekinna smør, herleg å vere saman att. Takk for ei fin oppleving Siv og Per.

Dagane med barnebarn er til glede og inspirasjon, og me fekk masse tid med Sara Loti. To dagar var me barnepass, slik at foreldrene fekk lufta seg litt. Herleg å kjenne på roen heime, plukke bær og blomster i hagen, ruske litt i bed og drive med fysisk arbeid rundt husnåvene.

Det blei fleire fjellturar og multekremen til jul blei redda. Sara Loti elskar bær og det var moro å ha ho med på tur. Me plasserte ho i myra, midt i ei tue medan me andre plukka i eit kjærr. Herleg!

Dagane på hytta blei ikkje så mange som me kunne ynskje, men her finn me ro i sjel og kropp. Tur, peiskos, lese bok, strikke, ete og drikke det me ellers ikkje får i Nepal...norske reine smakar er favoritten. Herleg å berre vere.

Me hadde all slags vær i sommar, men slik er den norske sommaren. Me har stort sett fint vær og varme i Nepal, så me er ikkje så avhengig av sol heile tida. Så fekk me sjølvsagt koseleg besøk av naboane og det gjer alltid godt. Humøret er på topp, sjølv om regnet ausar ned.

Frå hytta kjørde me til sørlandet og hadde ein magisk kveld med reker og vin saman med dei beste og nærmaste vennene, me måtte jo planlegge trekkingtur for hausten...

Så måtte me sei hade til gjengen i Hunsdalen, blir jul før me treffes att. Godt me kan skype og snappe, det gjer at me held kontakten, og me får fylgje med på utviklinga hos go'guten Lyzander. Tenner, hår og dei fyrste stega er viktige å få med, for besteforeldre. 

Siste helga i Norge blei markert på vest-landet i Engesund, saman med Tislevollgjengen. Og FOR ein gjeng. Me bada, fiska, hadde natursti, smakte Hanne sine vaflar, skravla og blei ajour på kva ungdomen driv med, hadde god tid og lange kveldar. Dette er ein triveleg og viktig tradisjon for familien.

Gjestehuset ligg idyllisk ned mot sjøen, her er plass til alle, me var 26 stk på krabbe den eine kvelden og stemningn var høg. Det er godt å vere saman med storfamilien, faktisk 16 år på rad har me vore samla.

Jørund, som jobba mest heile sommaren i Oslo og ferierte litt i Dubai etter det, kom ein tur heimom for å helse på...Hanne stortrivast når ho kan ha yndlings- onklane ved si side.

Kjersti er som oftast siste mann i seng pga at ho set ut garn, og fyrste mann opp pga at ho skal trekkje garn. Suksess det, mykje godt som me puttar direkte i panna. Litt jobb å renkske garn etterpå, men me er jo mange som hjelper...

Friskt og godt å vere på sjøen, og me er heldige som har brødre som har skaffa seg båtar. Så er det å ta farvel med alle, med klump i halsen, og belage seg på eit år til neste gong. Litt tungt å reise denne gongen, men eit år går fort...

Kontrastane er store når me kjem ned att til Kathmandu!! Trafikken er heilt horribel, forureininga likeså. Monsoonen har vore øydeleggjande i år og heile syd Nepal ligg under i vatn. Katastrofe!

Informasjonen frå UMN (United Mission to Nepal) er illustrert på ei plansje på kontoret. Mange liv har gått tapt, avlingar og husdyr har gått med i flaumen, sjukdomar florerer og myndighetane er hjelpelause i denne tragiske situasjonen. Det pågår mykje frivillig arbeid, men noko av det blir stoppa av politikarar, som meiner at hjelpa dei gjev er urettferdig... Nokon får hjelp andre ikkje, det oppstår voldelege situasjonar og fleire hjelpeorganisasjonar må trekkje seg. Det er vanskeleg å skjøne korleis folk overlever i denne vanskeleg tida. Innsamlingsaksjon pågår, vær med å gi!!!

Etter nokre veker med intens jobbing, er det godt å ta ein tur utav Kathamandu att. Me reiser på helgetur til Dehli. Over skyene er himmelen alltid blå  ..og Himalaya er framme. Magisk!

Ein triveleg kollega av Bendik, Bredo, tek imot oss og viser oss rundt i den travle byen. Det er mykje grønt areal i Dehli og mange fine storslåtte parkar. Det er varmt og godt og det blei ei fin helg.

Me såg utrulege skattar, kunst og kultur og mektige bygningar frå hudrede år tilbake i tid.

Ei mini utgave av Taj Mahal. 

HimalPartner-gjengen, Ellen, Calle og meg hadde ei vanvittig sykkelhelg i starten av september. Det var i utgangspunktet litt for varmt og me valgde ei tøff rute, men gjennomførte med stil.

Vegane er bratte både opp og ned, og me sykla 5 timar den eine dagen. Dette er god oppkjøring til den store trekkingturen i oktober...

Me kryssa dalåi to gonger og bruene er fasinerande byggverk. Suspension brigde bli dei kalla. 

Turen gjekk inn i ein dal, der me fann ein liten resort med fine hytter. Me hadde eit avslappande døgn der, før me tok snarvegen heimatt. Det er viktig å koble ut og av i helgane, finne på ting med venner, få litt andre input enn det bylivet tilbyr, og samle krefter til ei ny arbeids veke. 

Så veit eg kva hausten heime innebærer av jakt,( fuglar og dyr dett rundt Talleiv om dagen) bær og sopp-innhausting, gylne liar og klar haust-luft. Eg saknar det, og sidan hausten er ein av mine fire favoritt årstider, kjenner eg på at dette er siste hausten i eit framandt land...

GOD HAUST TIL ALLE HEIME.