Utdeling av dyner

 På laurdag var me saman med eit vennepar, som bur i nabobyen, Dulikhel. Dei har satt i gang ein Facebook aksjon, der dei samlar inn pengar til dyner til dei som frys. Det er ganske mange av dei i Nepal no når vinteren er her. Mange bur i blikkskur, sidan husa rasa i jordskjelvet.

Det er veldig kaldt om nettene no, så me ville vere på denne aksjonen som Jim og Åshild har satt igang. Me gjekk til landsbyen som heiter Batedandha, og me passerte mange hus klynger, dvs blikkskur klynger. Bendik var med bilen som frakta alle dynene.

Me tenkjer at det er umulig å overvintra i desse skura, men her bur det mange i kvart skur. Dei har som oftast ei seng og der ligg det foreldre saman med borna og tenåringer. Mange har lite å varme seg med, kanskje eit teppe på deling. Det er ufatteleg at ikkje politikarane har, i forkant av vinteren , delt ut nødvendig utstyr, men mange har ikkje høyrt noko frå myndighetane.

Då me ankom landsbyen, stod Fulmaya klar til å ta imot oss. Det er ei dame som driv utviklingsarbeid i eigen landsby.mho hadde i forkant skrive opp kven som var trengende. Det var dei eldste, gamle som ikkje klara seg sjølve og barnefamilier med små ungar. Ho leste opp navna etterkvart som dei kom fram og tok imot.

Det var store forventningar til kva som skulle skje og dei møtte opp mannsterke. Den eldste som fekk dyne var 92 år og den minste berre månader gammal.

Dei var så fornøgde og glade for gava og rulla saman dynene og sat og venta til alle hadde fått.

Gamlemor ser nok for seg endeleg å få ei 

god varm natt

Etter at alle hadde fått utdelt dyner takka dei for seg og rusla heim, ned skråningene til skura sine. Takk til Jim og Åshild som satte igang denne aksjonen. Hvis du vil vere med å bidrage, har Himal Partner satt igang ein liknande aksjon vest i landet. Der er det nok endå kaldare, då der er snø.

Tur ut i distriktet

 Endeleg skal me på tur utav byn. Kathmandu er forureinsa og no når det er kaldt, ligg tåka og forureininga som eit lokk over byn. På grunn av drivstoffmangel, er det berre nokon av bussene som går og då får folk site på taket på dei bussene som er i rute...livsfarleg er det og det er mange ulykker kvar veke. I denne perioden er det og mange som tek med seg drivstoff i små kanner som dei får kjøpt på svartebørsen og har med på bussen. Dette gjer det endå meir farleg...sjåføren vår kjører fint og forsiktig, men det er mange nesten ulykker undervegs...

Me kjører gjennom nydeleg landskap og lufta er klarare. Det er imponerande så fint dei held terassane. No er det sennep, poteter og kål som blir dyrka. Nokre stadar er det vinter kveite, før dei gjer klar for risplanting i mai. 

Me skal kjøre gjennom mange dalar forbi alle blåner

Vegen er fin, laga av japanarar, og turen til Kimthi, kraftverket tek omlag fire timar. 

Langs vegen er det mykje å sjå. Kvardagslivet foregår i vegkanten. Her kjørte me forbi eit kvinnefellesskap. Dei sit tett saman og "rør". Helgevask, oppvask, ungevask og klesvask foregår i vegkanten. Ellers møter me på geiter, høner, bikkjer, oksar og ender som går midt i vegen. Det skjer heile tida noko langs vegen, så det er ikkje kjedeleg.

Fleire stadar kjører me gjennom store jordbruksareal, me må stoppe å ta bilete. Det er tørt mange stadar no, vintermonsoonen er ikkje kome og sommarmonsoonen var liten i fjor. Skjønar ikkje at dei kan gro noko som helst her. Heldigvis har dei elva i nærleiken, som dei leder vatn frå.

Så er me på Kimthi og Bendik får jobbe litt. Eg sit ved pipaltreet og les bok. Det er fredeleg og godt. Eg får og ta meg ein tur gjennom landsbyen der, men eg blir beglodd og ungane ler av meg...eg går fort, er kledd annleis og ser sikkert rar ut for dei. Dei fleste helsa og er svært blide, nokon vil snakke med meg og eg får øve på nepali. 

Heimturen tek me over Cherikot og Mode. Vegen vart øydelagt i jordskjelvet, men no er den reparert. Me kjørte denne vegen ti år tilbake og det er moro å mimre. Me kjører over eit pass som er over 2000 meter. Her er godt og kaldt. Det er faktisk ein landsby på toppen her som blei øydelagt i jordskjelvet, nye blekkhus er satt opp. 

Lott nedi dalen, ca 2000 MOH kjøper me poteter. Dei er smakfulle og gode. Sjåføren forhandlar om prisen og me tek med heim ein liten sekk. 

Eit lite eventyr kvar gong me er på tur. Nepal er eit vakkert land, men denne gongen kjørte me gjennom ein av dei distrikta som er mest hardt råka av jordskjelvet. Det var vondt å sjå så mykje øydeleggjingar. Heile landsbyer var bygd opp att med blekk skur. Det må vere kaldt gjennom vinteren. 

Det er alltid godt å kome heim att til si eiga varme dundyne, men tankane går til dei som frys. ...

julefeiring

Å feire jul i eit framandt land går veldig bra, sjølv om ingenting er som heime. Viktigast for oss i år var å få ungdomane på besøk. Marte og Tore kom ei veke før, så me fekk gjere litt førebuing saman Me fekk i tillegg ein tur til kaffiplantasjen til Barrath som ligg i Dhading, tre timar utav byn.

Julefeiring med pinnekjøtt, toro kålrotstappe og multekrem til dessert var etterlengta og det var stas å vere saman alle desse dagane. I romjula reiste me til Nagarkot, to timar utav byn, for å sjå på sol nedgangen og soloppgangen over Himalaya. Det var magisk og må opplevast. Det blir mektig og me blir små i den samanhengen.



Gode dagar sjølv om me alle kjente på kulden om kveldane. Me sat innpakka i ullpåull , pashmina sjal og pashminapledd. På dagtid kunne me nyte sola på terassen, men duverden kor kaldt det er når ein ikkje kan varme opp huset innvendig. Her er ikkje gass å få kjøpt, ellers hadde me kunna bruka gassovn til oppvarming. Me har ein elektrisk ovn, men me er utan straum 11 timar dagleg, så då er det lite hjelp i den. Mange kubbelys og telys og kroppar som sit tett i sofaen var det einaste me kunne varme oss på. Ein kald erfaring å vere i Nepal på denne tid.

Marte og Tore reiste til Etiopia for å feire nyttår. Me andre fekk oss ein tur sør i landet til Chitwan. Der opplevde me elefantsafari der me kom nært innpå nashorn, krokodillesafari og fotballkamp mellom elefantar. Flott oppleving.

Politisk er det lite nytt ifh til kva det var i oktober og november. Blokaden er delvis oppheva, men det tek månader før det er som før. Det var 20 mil kø ved ein grenseovergang med lastebilar. Mange av bilane hadde gammal mat...det er fortsatt mangel på varer og tjenester. Svartebørsen herjar, så folk kjøper diesel der til høg pris. Trafikken går difor nesten som før, men det er trist å høyre korleis politi og politikarar skor seg på børsen. Mange butikkar og rastaurantar er stengde, korleis folk klarar seg er uforståeleg. Dei reknar med at mange barn dør i vinter av mangel på medisin, jordskjelvoffer har enno ikkje fått hjelp og går ein hard vinter i møte, mange bur i telt. Heile situasjonen er på grunn av udugeleg politisk styre. Det er mykje praat og lite handling, det er store uenighetar mellom folket i sør og gouverment i Kathmandu.Det er vondt å sjå og oppleve og avisene har motstridande info om korleis utviklinga blir framover. Pga mangel på gass til matlaging kjøper folk elektriske plater og transformatorar ryk dagleg pga overforbruk. Det heile er ein vond sirkel og me er spente på korleis tida blir framover. GODT NYTTÅR TIL FAMILE OG VENNER FRÅ OSS.