Jazzmandu og Tihar ferie

Bendik reiste til Norge, og eg blei att i Nepal, då eg hadde nokre plikter. Fint å vere med å arrangere kurs i gruppe psykoterapi, der mange flotte fagfolk møttes og fekk inspirasjon frå fagfolk frå Norge. Eg var og på kurs i Enneagrammet, fortsettelsen kjem i mars. Eg er og begynt med veiledningsgruppe for aleinemødre ifh til barneoppdragelse. Dette gjer eg saman med Rupa, ei som er psykolog og er frå Nepal. Me skal ha fire samlingar i november og fire i januar. Fette er eit ledd i ICDP opplæringa eg går på. Grunna dette måtte eg bli att då Bendik reiste. MEN det heilt store den eine veka var Jazzmandu. Det ein årleg jazzkonsert der artistar frå heile verden blir invitert. I år var det Norge, Cuba, Australia, new York, Paris og sør Afrika bl.a. Cadenza, jazzorkesteret her i Kathmandu står som ansvarlege Og dei er heilt rå!!! me var ein gjeng på 4-6 som fekk med oss fire kvelder. Dei spelar rundt i Hagane på dei fine hotella i byn. Det er bål i Hagen, servering av mat og drikke og timelange konsertar med utrulege musikarar. Er veldig glad for at eg fekk det med meg. Neste år er det frå 22-26 Okt, då har me besøk og eg gledar meg allerede...så fekk eg vere med ein vennefamilie på eit eventyr syd i Nepal. Nasjonalparken Chitwan. Me leigde rom på ein lodge i foten av jungelen og fekk med oss mange opplevingar. Me var tidleg ein morgon på kanotur i smale lange uthule trestammer, og padle oss ned elva for å sjå på krokodiller. Det var mange av dei og me fekk vite at ein fiskar var for ein månad sidan blitt drept av ein krokodille, it happends, sa roeren...så var me på breading senter for elefanter, så bada me i elva med elefantene, så var me på jiipsafari og enda opp på breading senter for krokodiller. Berre 1 prosent av krokodilleungane overlever i naturen, så egg blir sanka inn og teken vare på her. Me fekk og ein tur i jungelen på elefantryggen, då traff me på eit nashorn, såg mange antiloper og apekattar og det var veldig bra. Dette kan anbefalast og det er mange fine stadar å bu i nasjonalparken. Vår lodge hadde basseng, så me kosa oss verkeleg i fleire dagar. Etter turen til chitwan blei eg invitert heim på kaffiplantasjen til ein venn av oss. Eg og ei venninne var der frå laurdag til mandag. Det er tre timar utenfor Kthm, langt oppe i eit distrikt som heiter Dhading. Utenom kaffiplantasjen, dyrkar han det han treng for å drive ein liten resort. Han har frukt og grønnsaker, urter og nytteplanter. Han driv økologisk og har kyr, høns og geiter. Han lagar sin eigen yoghurt og maten er berre veldig smakfull, tillaga på bål. Me sat ute rundt bålet om kveldane og nytte stillheten som er der. Han driv og med bygdeutvikling og me var me rundt å helsa på folk og såg på prosjekta hans. Dei som besøkjer oss, vil få ein tur opp dit, ei stor oppleving og ein av dei vakreste stadane eg har sett i Nepal. Fjella kom nær og utsikten var magisk. Eg planta mi eiga kaffiplante og vil hauste eigne bønner om to år. I mars vil me reise opp å vere med på innhaustinga av kaffebønner,moro! Her er mykje å sjå og oppleve...I dag har eg kontor dag, så no må eg sete meg å pugge språk. Det går relativt bra, men eg er tungnem og det tar tid å få inn språket...dagane går fort og hausten har flydd avgårde. Til helga er det fyrste sundag i advent, og det gledar me oss til. Lite adventstemning ute, sjølv om eg har kjøpt eit lite tre med lys i. Me får sørgje for stemning inne, og startar med pinnekjøtt middag på laurdag. No ser me fram til Og gledar oss storleg over at ungdomane kjem på besøk: Marte og Tore kjem 12.12, Talleiv, Kristiane og Jørund kjem 18.12. Om ein månad er det litlejulafta og eg vil prøve å skrive litt før det...ha ei fin adventstid.

Dagleglivet i Kathmandu

Fyrst av alt vil eg skrive litt om kvardagen. Det er no mest ein månad sidan eg skrive sist, og trist men sant, lite har endra seg på den politiske fronten. Eg skreiv om urolighetene i sør og dei er dei same om ikkje verre. Det har ikkje vore noko framgang i samtalene mellom myndighetar og folkegruppene der nede. Dette begynner å utvikle seg til ei humanitær krise for landet, noko som er lite omtala i nyhetane utenfor Nepal. Skjønar eigentleg ikkje korleis folk klarar seg. Det er no mangle på ved til fyring, gass kan ein kjøpe på svartebørsen, men det kostar. 15 liter gass sylinder kostar til vanleg rundt 130 kr, no kan ein få kjøpt 7 liter til 400 kr, det er vilt. Bensin kostar rundt 50 kr literen. Køane av bilar og bussar som vil fylle tankane blir større, lite trafikk i gatene. Restaurantar stengjer, eller har kun drikke på menyen. Dei som kan grille gjer det, men det begrensar dei som driv business. Den vanlege mann i gata sit på hjørne og er arbeidsledig/ permittert og nokon sit og ventar på at under skal skje. Ungar heng rundt pga av stengte skular og dette skapar ein dårleg kvardag. Mange varer manglar i hyllene, som mjelk( kan kjøpe soya mjelk og skumme mjelk) ulike grønnsaker og frukt, krydder, sukker osv. Eg har lager av det meste og folk med pengar klarar seg, men dei fleste slit. Vilt! Nokon seier at dei klarar seg fram til jul mht forsyning, men etter jul veit ingen, og nokon spår at dette vil vare i månader...Vanskeleg å forstå at politikarane ikkje ordnar opp når så mange slit. Fortsatt er lite gjort etter jordskjelvet og me ser mange bur i skur. Det er no kalde kvelder og netter og vinteren blir knall hard for veldig mange. Dagleg i avisene er det reportasjar frå bygdene rundt Kathmandu, der det er nyfødde som bur i skur, alenemødre som kjempar kvar dag for å få endene til å møtast. Det står og poeng om udugelege politikarar som ikkje ser andre enn seg sjølv, som bidreg lite for folket som har det vanskeleg og me lurer på kvifor ikkje dei tek ansvar. Bortsett frå all denne elendigheten, møter me folk som kan og vil! Dei har prosjekt som dei ivrig jobbar i og prøver å vere noko for sine medmenneske. Uavhengig av styre og stell klarar dei å få til ting rundt seg. Dei har livsmot, humør og ståpå vilje, men eg veit ikkje kor dei får det ifrå. Det er nydeleg å møte slike folk og det gjer at me trur at utvikling kan skje i landet om dei som står på held ut. Me prøver å støtte og gje gode tilbakemeldingar til dei for å halde motet deira oppe. Kanskje det er ei oppgåve me kan ha...

TREKKING

Eg lurte veldig på om me kom oss på trekking, og det gjorde me!!! Det ligg mykje i omgrepet trekking og eg skal prøve å skildre litt sidan eg ikkje får til å legge ved bilete, det får kome i neste omgang. Det startar med ei omfattande pakking heime. Du treng godt ulltøy, vindtett, sovepose, lue, skjerf og ekstra gode sko. Lommelykt, kortstokk, nødproviant, dorull, antibac, kart, regntøy, badetøy, turhandkle, dunjakke og vannflaske... Me går sjølve med ein dagstursekk med eit skift, varm jakke, drikke og litt proviant, ellers har me bærarar som tek begasjen. Me pakkar i vanntette kajakk posar som og kan pressast luft utav, slik at det blir kompakt pakka. Turen vår begynte med to dagar i Pokhara, som er ein by fire-fem timar kjøre-tur vest for Kathmandu. Det er opplading til trekking. Det vrimlar av andre fjellfolk der, mange trivelege restaurantar og barar, promenade langs innsjøen der det er eit yrande liv av båtar, folk og fe, nokre restaurantar har store hagar med hengekøyer og solstolar nede ved vatnet, i gatene er det tett med butikkar for kjøpelystne utlendingar (bidhesi), og det er ein avslappa stemning i heile byn. Slaraffen liv og avkobling. Me budde denne gongen på ein liten resort med basseng i hagen og ein terasse utenfor rommet, der me kunne site å sjå på fjella, magiske Himalaya. Familien Kippenes, som me skulle gå på trekking med, kom mandag og me starta turen tysdag. Klokka 8 kom guiden vår og dei tre bærarane me skulle ha og så var det ein biltur på 1 og ein halv time før me la av garde til fjels. Lufta er klar, himmelen er blå og sola skin. Du finn ditt eget tempo og så er det å gå..., gjennom små landsbyar, opp tusenvis av trapper, gjennom risåkrar, langs bekkar og elvar, over bruer, ned fjellskråningar, gjennom jungel og det er berre ein fantastisk natur her. Fyrste dagen gjekk me inn ein dal og så opp 3500 trapper til fyrste overnatting. Gjestehusa er enkle, men innbydande. Me får servert ginger tea with honey and fresh lemon og får utdela kvar sine enkle gjesterom. Det er varm dusj på alle lodgar og det var faktisk straum på stadane me budde.( har med kubbelys og lommelykt)På kveldane er det kortspel og lesing og guiden vår passar på at me får bestilt middag. Det er mange som skal ha mat på same tid, og det er stor stemning i oppholdsrommet på kvelden. Turistar frå alle nasjonar og dei som bur og jobbar på staden er utruleg blide og service instilte. Menyen er variabel, du kan velge mellom dhalbhat( nasjonalretten) eller chicken curry With rice, potatoes, spaghetti, pizza og supper i mange fasongar. Det er god mat og det er stemning å besøkje kjøkkenet der dei fyrar med ved og klarar å lage mat til mange samtidig. Me vaknar stort sett klokka 06 og då er det fult liv. Frukost består i havregraut, nysteikt brød, omelett og te/kaffi. Det var klarvær kvar morgon og fjella er nærme, sola står opp kl 06 og det er berre herlege stille morgonstunder. Nokre kveldar hadde me ei lita regnbyge før det klarna oppatt og me såg dei skarpe klare fjellkonturane i solnedgangen. Naturen er vakker her, risterassar i bratte skråningar og stiane går rett opp og rett ned, eigentleg ein påkjenning for kne og hofter, men det er rart med det...med stavar og jamlege pausar klarar me å klatre oss gjennom dagen. Andre morgonen stod me opp kl 05, gjekk i 45 min opp til PoonHill for å sjå på soloppgangen og for å få høgdetrening( 3200moh)det er berre mektig og ein må-ha-oppleving. Årets julebilete blir nok frå PoonHill...Midt på dagen kjem ein fram til koselege gjestehus som serverar garlic Soup og nysteikt tibetaner brød, det gjer godt. På vegen møter me kvardagen til fjellfolket. Dei gjeter dyra( geiter, sauer, kyr, høns, vannbøflar og muldyr)er i åkeren, dyrkar mais og grønsaker,. dei slaktar, tørkar skinn, fyller tarmar og parterer kjøt, dei tørkar bønner og løk i sola, flettar korger, lagar og spikkar eigne redskapar og vever tøy. Nokre sit berre i sola og røar med kvarandre, ungane leikar på berghyllene og andre bærer tunge bører på ryggen opp alle trapper. Akkurat no er risen moden og me kunne sjå at innhaustinga byrjar. Det var og festivaltid no og familie og venner sat mykje samla i tunet rundt store matgryter. I kvar landsby var det og satt opp husker for borna( ping) dei er laga av bambus og er utruleg flotte. Ungane fryda seg i huskene, ofte stod dei heilt ut¨på kanten av ei berghylle...rimeleg bratt utforbi...slik gjekk no dagane. Fjerde dag kom me til Tatopani( varme kjelder)det var vel ca 40 grader i vatnet og me hadde ein time der me kunne mykje opp musklar og knutar i rygg og lår. Siste dagen gjekk stort sett i fjellsida med utsikt over rismarker og fjella la me bak oss. Mari 14 år, Elise 11 år og Julia 9 år, var spreke jenter og herlege å gå saman med. Julia fekk litt høgdesjuke og blei litt forkjøla, men stod turen ut og var kjempe flink. Anne og Geir (mamma og pappa) er berre knall turvenner, så dette blir nok ikkje den einaste turen me tek saman. Vel tilbake i Pokhara kunne me innlosjere oss på eit triveleg gjestehus, ha kvelden på Moondance med god mat og avslutte trekkingen med oppsummering på takterassen utover i dei små timar...trekking kan anbefalast, meld frå så blir eg med...

Nepal i ny krise

Som om ikkje folk i Nepal har lidd nok...den eine krisa avløyser den andre. Veit ikkje kor mykje som står i avisene heime, men eg kan prøve å gi eit lite innblikk. Grunnloven kom på plass for ein månad sidan og folk begynte å sjå framover og gleda seg over starten på ei ny tid. Ser ut som det enno er litt fram i tid. Den nye grunnloven utløyste nye konfliktar med folk syd vest i landet. Det er komplisert å forstå, det har bl.a med etnisitet å gjere. Politikarane tek for lite omsyn til marginaliserte grupper og mange føler seg overkjørt. det bar vore store opptøyer og samfunnet stoppa opp. India har involvert seg med bl.a å stenge grensa til Nepal. Dette får stoooore konsekvensar. Dagleg blir Nepal forsynt med varer frå India, når grensa er stengt fører dette til mat og vare mangel. Det fyrste som blei problemet er mangel på drivstoff, som igjen skapar store problem for all transport. Gass til bruk i matlaging begynner å bli tomt, private begynner å slite med å lage mat, hotell og restaurantar stenger, sykehus og klinikker slit ifh til medisin og utstyrmangel, ambulansene stoppar, buss og taxi trafikk stoppar, borna må bli heime frå skulen, og prisane på varer og tjenester stig. Dei fattige blir fattigere og td har prisen på ris blitt dobbel så høg. Det er vondt å sjå og oppleve at dei som har det vanskeleg frå før no får det verre. Dei har ikkje kome over jordskjelv katastrofen enno og så kjem dette i tillegg. Politikarane sit i møter og har " talks" står det i avisene, men det skjer ingenting. No har dette pågått i fleire veker og den store dashai festivalen står for døra. Det er høgdepunktet i året for alle, dei reiser heim til landsbyene og møter slekt og venner, som jul og nyttår for oss. No ser det ikkje ut til at folk kan reise nokon plass, stod i avisa i dag at det var eigentleg 1.5 millionar som ville ut av Kathmandu neste veke. Bussene står...dei pleier og å slakte geiter til festivalen, 45 000 geiter trengs berre i Kathmandu, ser ut som transport av geiter inn hit blir vanskeleg. Mange seier no at det kan ikkje bli feiring i år...turist sesongen er igang og folk hadde håpa på business, men ikkje lett Når situasjonen er slik...alle håpar på snarlig løysing, men nokon spår ein lang tung haust...KE GARNE...what to do...folk er motlause og det kan me skjøne, me ber og håpar... Ellers er heile Himalaya framme om dagen. Det er eit utsyn som er magisk, utruleg vakkert og fasinerande. Det er klar luft, pga av lite trafikk er det mindre forurensning, og været er stabilt fint. Me syklar mykje no, då bilen helst bør stå i solidaritet med dei som ikkje har drivstoff. Det er godt å kome rundt på det viset, og formen blir jo så god....me er spente på om me kjem oss på trekking i oktober, hadde håpa på nokre dagar i fjellet, men situasjonen må endre seg fyrst... Neste blogg handler enten om trekking i fjellet eller haustferie i Katmandu dalen...

Tolmodighetstest

Eg har nevnt det før, men må gjenta meg sjølv; ikkje alt blir som ein planlegg og ikkje er alt slik du vanligvis forventar at ting skal vere...nokre eksempel frå kvardagen: det er 33 vindu i huset og dei har me opne på dagtid, då det nyleg er mala inne. Når me skal lukke dei om kvelden er det få som går skikkeleg att, ein må slå banke og dunke litt, så går det. Det er doble vindu og dei må lukkast me ei klemme som passar NESTEN inn i ei anna klemme. Det er 7 dører ut, då det er mange små luftebalkongar. Låsane i dørane virker av og til, hvis ein står lenge nok og vrir mange nok gonger, skal det gå. Nokre av dørhamdtaka har god slark, men virker somregel bra. Hvis me tek hardt i får me alle skapdørane opp...på kjøkkenet heng dei fleste skapa nesten beint, litt olje i hengslene, så knirker dei berre av og til...må ikkje vri vann kranane for mange omdreiningar når me skal stoppe vatnet, då det begynner å renne for fullt att. Av og til har me varmt vatn, det lønner seg ikkje å vere fyrste mann i dusjen, og straumen kjem og går fleire gongar i løpet av dagen, det er fint kvar gong den kjem...eg kjøpte neglelakk fjerner i går, den var best quality, og den var blank og fin, men tok ikkje bort gammal neglelakk, kjøpte ny i dag den virka!!!! Eg kjøpte ei solid pepperkvern i stål, men det kjem ikkje pepper ut( brukar mortar istadenfor)det er høg luftfuktighet no, så salt og fint sukker er klumpete...kjøpte ei nydeleg pute med glidelås, men glidelåsen funka ikkje, stanga til dusjforhenget dett stadig ned...den er nok litt for kort...gjekk til innkjøp av x antall lighterar, då eg bruka ei eske med fyrstikker for å tenne eit lys. Slik går no dagane. Syns me har blitt flinke på kort tid å godta at slik er det...god helg.

Velkommen til oss

ENDELEG...No kan me ynskja velkommen til oss. Det er heilt fantastisk faktisk, me har no flytta inn i eige hus, og på kort tid fått det heimekoseleg og triveleg. Intense dagar sidan fredag, då eg starta dagen med husvask, støvtørking og soping. Gjorde dette saman med Esuda, didien vår(hushjelp) ei herleg dame med mykje humør, trillande latter og veldig flink. Laurdag fortsatte me å vaske, tørke støv og vaske alle kjøkkenredskap/kopper og fat eg hadde kjøpt. Kvar enkelt ting var det klistremerke på som var vanskeleg å få av...brukte nokre timar på dette...så fylte me skuffer og skap...samtidig med oss var det fire fem stk som dreiv å malte vinduskarmar, dørkarmar og gelender...dei skulle vere ferdig fredag, men haldt på t.o.m mandag. I dag har dei drive på utvendig, blir så fint atte... Sundag morgon flytta me frå hotellet og dreiv på heile dagen å pakke ut cargo, koffertar og vesker. Sengene me hadde bestilt kom sundag ettermiddag og han me hadde bestilt spisebord av var der og. Han sat på garasjegolvet og stoppa stolane med fint ullstoff frå Atelier Aase. Stor aktivitet heile dagen og når kvelden kom feira me. Me har ein to-mans veranda, der me er skjerma frå innsyn, me sat nokre timar, nytte utsikten, maten og vinen, idet heile ein herleg kveld i tosomhet. Mandag morgon, frukost på kjøkkenet og kvardagen kunne begynne. Me er svært nøgde, dei som er rundt oss( vakter, sjåfør og hushjelper) er herlige folk og her kan me like oss. Kjente no at eg måtte skrive og ynskje velkommen til oss...eg og didi gjekk i nærområdet og handla inn frukt og grønnsaker på formiddagen, så hadde me ein stor handel på kjøpesenter, litt av kvart som skal til for å ha eit oppegåande kjøkken med krydder, mjølsortar, pasta, oljer og frysevarer o.l. Til middag ville didi lage ein kyllingrett og grønnsaker i curry...det var koseleg når Bendik kom heim og me kunne ete middag i stova. Internett fungerar, me får vekentleg påfyll av vatn både i store tankar ute og mindre holkar til innebruk, og telefon og elektrisitet fungerar innimellom. Det er straum utkobling to gongar til dagen, må berre planlegge når ein skal bruke vaskemaskin...I dag fekk eg kjøpt litt tekstilar/ dukar, blomster og ein kommode til soverommet. Så no er me nesten i mål. Dei fyrste middagsgjestene kjem i morgon kveld, det blir triveleg. Ja dette blei mykje husbrann, men eg har vore veldig oppteken med det i det siste, så då blir det slikt ein formidlar...har vore på nepalitime i dag og kjenner at eg kan kommunisere litt bedre...øver på sjåføren, vakten og didi. Desse to fyrste morgonane har eg og Bendik starta dagen med sykkeltur i nærområdet. Me står opp kl 06.00, syklar i tre kvarter utgjennom landsbygda. Det er berre herleg, grøne rismarker og mindre tett befolka. Men det er mange som trenar om morgonen her, mange går, nokre står i veikanten og gjer øvelser og andre syklar eller jogger. I dag kom me til ein landsby der det var festival...hundrevis av mennesker var samla, såg ut som kvar familie hadde sin prest, dei sat i flokker og messa, song og ofra til gudene. Offer kan vere eit fat med blomster, ris og kjeks og ein skvett med vatn...andre sat i ring og spela trommer, dei fleste kjøpte små lys og tente, plassera dei rundt ei vogn og bad om velsigning...klokka var berre 06.30, og det yra av liv. Dei fleste damene var kledd i rødt, fargerikt... I morgon er det og festival, tiij, det er kvinnedag. Damene fastar, får mykje oppmerksomhet frå familien og dei skal innom eit tempel. Det er fantastisk å sjå kor dei samlast i gatene, raudkledde og med blomster i håret, så går/ dansar dei timevis i kø gjennom byen for kome til eit spesielt tempel...annleis landet... Snakkast om litt...

Uforutsigbar kvardag

Som tidlegare nevnt blir det sjeldan som ein tenkjer, trur og planlegg. Her må ein vere fleksibel, det nyttar ikkje å vere perfeksjonist eller ha heilt bestemte meiningar om korleis ein vil ha det...me skulle flytte inn denne helga, men det blir neste helg heller...fordelen er at det blir nymalt innvendig, og me slepp å bu midt oppi arbeidsfolk som styrer rundt. Me har fått ein snekker til å lage spisebord og stolar. I forkant teikna me korleis me ville ha det og oppgav mål på stolane. Blei ikkje heilt som me hadde tenkt, men det blir godt brukande...såg for meg nokre nette stolar, som heller blei litt klumpete...brukte dagen i dag på bestille senger, syklar og nokre skap, pluss at me gjekk til innkjøp av nokre tepper til...nærmar seg at me kan få det koseleg i heimen. Ellers har det vore moro å starte med språk. Har to forskjellige lærarar, to timar to dagar i veka foreløpig. Eg er saman med ei norsk venninne og det fungerer supert. Det blir litt pugging framover og eg må øve på dei som er rundt oss. Famlande og stotrande blir det, men nepalesarane syns det er moro at me vil lære språket. Denne veka har den ambulerende sjømanspresten som har ansvar for Asia vore her. Han har vore med på lunsjar og middager saman med fleire norske som er her, trivelege dagar. Har vore litt på sightseeing, det er som oftast ein happening, likbrenning og heilage plassar både for hinduisme og buddhisme, og utfordrande kjøreturar rundt i byn i den heilt kaotiske trafikken. Når me stoppa i lyskryss, er det underhaldande at apekattane slenger seg på linjene over vegen, ellers er det mange motiv i gatebilete, overfylte bussar med geit på taket, folk som transporterer alt muleg på syklane sine, alt frå høner og egg til møblar og store lass med søppel. Bendik har lange dagar og har nok av utfordringar. Denne veka skal han til Kimthi, kraftverket som ligg 5 timar unna Kathmandu. Det har vore litt besøk frå Norge nokre dagar, så me har vore sosiale i helga. Ellers har me fått med oss via sosiale medie den fine feiringa i Hauggrend i helga, der Talleiv fylte 30 år. Moro når gode venner møtes og markerer ein så stor dag til ein flott kar. Stolte foreldre...ha ei god veke der du er.

Kua er heilag

Ei lita forklaring til festivalen i går; dei bar stor vogner rundt i byn, og inni vogna var det skulpturar av ei ku. Den skal hjelpe dei døde med transport til heaven. Difor er kua heilag...då forstår eg...leste om festivalen i avisa i dag, mange lange reportasjar. Festivalen skal vare ei veke med dans og drama. Det var og ein stor parade i byn med LGBT( lesbien, gay, bisexuelle and trans) eit opptrinn som var heilt spesielt med utruleg utkledningar. Ellers i avisa i dag var det artiklar om udugelige politikarar som enno ikkje har strekt ut ei hand til jordskjelvofre, om politikarar som er dei mest korrupte i verden, klovnar som sit på toppen og malar si eiga kake, artiklar om ringverknader frå jordskjelvet, både om folk som enno bur i telt, landsbyer som enno ikkje har fått hjelp og elvar som fløymer over og tek med seg telt, folk og dyr på vegen... Det er og artiklar om familie planlegging, utfordringar i distriktet der helsestasjoner og fødestoger er øydelagde, oppdragelse av born og viktigheten av utdanning for alle. Interessant å sjå kva tema som fyller avisene, litt anna stoff enn heime. Fint å starte dagen med avisa etter å ha symt litt i bassenget...

Nærmiljøet

Sidan me bur på hotell no i starten, blir det til at me trør gatelangs når me ikkje er opptekne på jobb/kurs. Hotellet ligg skjerma inni ein stille roleg hage og me høyrer lite frå gatelivet. Med eingong me kjem ut i gata er det eit yrande liv. Heftig med motorsyklar som er minst to eller tre personar på. Berre sjåføren har hjelm. Bilane tutar og kjører fort på svingete vegar, skuleelevar i uniformar, bestemødre i tradisjonelle sari eller kurta og ungdomar i vestlege klede fyller gatene. Det er og mange bikkjer som rek gatelangs. Ein skomaker sit og reparerer sko og vesker, ei dame sit dagleg og steikjer maiskolbar, nokon sit berre rett opp og ned og ser på trafikken og rør med naboen. Med jamne mellomrom er det tempel plassar, der folk går innom for å bli velsigna eller ofre litt ris, kjeks eller småpengar. Det er tett i tett med butikkar og eit intenst folkeliv...då er det godt å finne ein oase...me har testa ut ein del restaurantar og lunsjplasser. Ikkje vanskeleg å finne og det er berre sååå mange herlige sjarmerande oasar.

Det er godt å sete seg ned i ein god stol etter å ha vandra litt ute i gatene. Maten er verkeleg på høgde, "nett som i byn", me har kosa oss med desse oppdagingane, her vil me få det greit...me gleder oss til å få gjester, som me kan ta med rundt. Inntrykka er mange berre etter ei og eihalv veke.

Denne veka skal eg starte med språk kurs og til helga flytter me inn i eige hus, noko som me gledar oss til. Takk for ei god helg.

Tekst til festival

Bilete skal gi eit inntrykk av festivalen me var med på i dag, men trur ikkje eg fekk det til, må lære meg korleis vise bilete på bloggen...

Dagen blei heilt annleis enn me hadde tenkt, noko som stadig skjer...me har fått ein snekker til å lage oss eit spisebord, og det ville me sjå i dag. Han bur i nabobyen Bhaktapur. Me ville og innom ein fabrikk og kjøpe service som dei lagar der. Då me kom til Bhaktapur viste det seg at fabrikken tilfeldigvis i dag var stengt, service får me kjøpe ein anna dag...me reiste heim til snekkaren og fekk sjå spisebordet. Han hadde stua det godt vekk innerst inne i verkstaden, eit bord og 12 stolar oppå kvarandre, men med lommelykt og godvilje fekk me eit inntrykk av korleis det ser ut...plutseleg seier snekkaren at det er ein stor festival i byen og han ville vise oss den. Me blei med og det blei ein intens happening. Tipper det var titusener av folk samla i byen, alle gater var overfylte med festglade festpynta folk i alle aldrar. Festivalen er årleg og dei heidrar dei som døde sist år. Kvar familie hadde laga si 2-3 meter høge vogn, pynta med blomster, flagg, bilete av den døde, fargerike klede, ein liten statu av ei ku med offermat som låg rundt kua...vanskeleg å beskrive...framfor kvar vogn dansa barn, unge og eldre. Dei hadde små stokkar i hendene som dei slo mot kvarandre og nokre hadde trommer og symbaler dei slo på...eit vanvittig lydnivå og det gjaldt å ikkje få klaustrofobi, då me gjekk i kø med tusener av folk, ekstemsport for oss som kun har gått i 17 mai tog i Fyresdal...puh, godt å kome tilbake til kurvstolane på hotellet...

Festival

Møte med ein ny kultur

Så var det hoppe i det. Mandag til fredag 09.00 til 16.00 saman med 25 andre var eg med på ICDP, som tyder International Children Development Programme. Det er foreldreveiledning, forholdet mellom foreldre og barn og korleis ein veileder kan hjelpe foreldre å bli bedre foreldre. Dette var fyrste bolk, det blir ein i oktober og ein i februar pluss eksamen.

Utruleg interessant å vere saman med foreldre i ein heilt anna setting enn den eg var i heime. Kulturforskjellane er store og me hadde mange rollespill og fine diskusjonar om korleis oppdra barn. Det at barn skal bli lytta til, bli sett og høyrt, er uvant i denne kulturen. Det at borna har mange tankar, følelsar og spørsmål til livets mange mysterier, er nytt for mange foreldre. Det har vist seg at foreldre som gjennomgår denne opplæringa ser med nye auge på borna og dei straffar borna mindre, noko som er svært positivt. I denne kulturen er det nemleg vanleg å straffe borna i barneoppdragelsen.

Det var ei intens veke, med tanke på at alt føregjekk på engelsk. Heldigvis er stoffet kjent for meg og det var ei utruleg flott veke. Føredragshaldarar er flotte folk som reiser rundt i verden og held kurs. Dei skal vidare til Kina...Siste dagen hadde me føredrag om det å møte traumatiserte born og foreldre. Det blei ein svært følelseslada og sterk dag, då alle hadde sine opplevingar ifh til jordskjelvet. Mange delte sine opplevingar og det var sterkt å høyre. Me såg og på korleis bruke verktøy frå ICDP til å hjelpe foreldre til å møte borna sine i denne situasjonen. Mange av dei som tek dette kurset er lærarar eller veiledarar for lærarar, eller er knytt til eit arbeid der ein møter foreldre og born. Dei hadde eit utruleg engasjement i jobbane sine. Dei fleste er og foreldre og syns at dei hadde mykje å lære på kurset.

Det blir ein del å fordøye etter ei slik veke og då er det godt med helg....

Siste ferie dag

Hadde bestemt meg for at eg skulle ha ferie desse fyrste dagane, sidan det var mykje jobbing i heime sommar. Eg har site i kurvstolen utenfor rommet og høyrt på fuglesongen( utruleg mange fargerike småfuglar), sett på gartnarane som lukar ugras i bed og plen, didiane som svinsar rundt og tørker støv, hentar loundery frå romma, plukker blomar og legg i vannskåler på alle bord og kelnarane som ber inn og ut puter i alle stolene på terassen ettersom regnbyene kjem og går. Eg har fått maila litt, lese nepali aviser, lest bok, høyrt på musikk og gjort ein del avtalar for tida framover. Har og symt dagleg i bassenget og gått lange turar på gamle trakter.

Eg har ikkje fått til å legge inn bilete på bloggen, finn vel ut av det etterkvart....det er så mykje eg kunne tenkt å formidle pr bilete, det kjem. Det er nært føreståande ein festival, kjem tilbake til den. I den forbindelse er det laga ei vogn som er 8 meter høg. Den står no klar midt i ei gate, stenger all trafikk og den skal kjørast rundt i gatene. Den er høg og med alle ledningane som går på kryss og tvers blir det ei utfordring. Dei gjer det enkelt, kuttar berre desse ledningane av og kjører vogna dit ho skal. Fasinerande. Den veg fleire tonn og store folkemengder må til for å trille vogna, som har fire store trehjul, 2 meter høge, og årleg er det folk som blir overkjørt av denne vogna. Me var og såg på denne i går, skulle gjerne vist bilete....

Me har fått testa ut trivelege lunsj plassar denne veka, viktig ifh til at me gjerne tek mot gjester heimanfrå og det ser me fram til...har blitt introdusert for naboane me får når me flyttar inn i huset, noko som var veldig triveleg og blitt kjent med nokre norske som me vil møte jamleg i bibelgruppe/samtalegruppe. Me et middag saman og samtalar om dei store spørsmål...blir fint.

I morgon begynner kvardagen, er spent. Eg skal vere med på ICDP opplæring ( international children development program) det er fyrste bolk denne veka, så oktober og avslutning i februar med eksamen. Ellers begynner eg med språkopplæring 31.8. Tenkjer eg skriv neste blogg når eg har kome inn i kvardagsrytmen...

Summit hotel

Flyet var ein time forseinka frå Istanbul, me landa kl 07.15. Det er alltid ei utruleg spesiell innflyging, ser ut som me lander midt i byen, dei fargerike husa står enormt tett og det ser uverkeleg ut. Sjansar, sjåføren vår henta oss, blid som alltid. Det er regntid/ monsoon, tungt og vått, litt flaum nokre stadar i gatene, men folk er tidleg ute likevel og det var eit yrande liv som møtte oss. Summit hotel blir vår heimstad til ca 6.9, då flyttar me opp i huset som me skal leige. Det er heimekoseleg her og dei som jobba her kjenner oss att...Bendik starta på jobb etter lunsj, eg strauk alt sommartøyet og me er no etablert på rommet med eit stort familiebilete på veggen...allerede mandag startar eg  med opplæring i ICDP( international children development program)Det er ein bolk no, ein i oktober (som skulle vere i september)og siste i februar med eksamen...må frå fyrste dag trene på at dagane er uforutsigbare. Tenkte nemleg å heim i oktober for å fullføre eit kompetanseprogram eg er med på, men plutseleg er ICDP flytta til akkurat den veka eg tenkte meg heim...Øve på å takle ein slik kvardag, blir nok mange av dei, blir aldri heilt som ein planlegg...

før utreise

I dag er dagen før dagen, i morgon flyttar me til Nepal. Det heile er uverkeleg, som om me berre skal ut på ein tur. Dei siste dagane var ungdomen heime og det var utruleg koseleg. Dei var så avslappa og støttande i at me no flyttar, kjennes godt. Me veit kva me reiser frå og veit litt kva me reiser til. Mest av alt blir dette ein spennande epoke i vårt liv, og me gledar oss. Veit at det blir store utfordringar på mange plan, men dette vil me. Sommaren har vore prega av jobbing, men takknemlige for gode samkomer med den herlige familien vår og utruleg gode venner både på hytta og heime. Neste stopp blir Sumit hotel i Kathmandu .